Enrico Ceruti Kontrbas, Cremona- 1852

Kullanmakta olduğum harika enstrümanım İtalya’nın Cremona kentinden geliyor ve Ceruti ailesinin muhteşem kontrbas yapımı geleneğinin üçüncü neslini temsil ediyor. Baba Giovanni Battista Ceruti (G. B. Ceruti), oğul Giuseppe Ceruti (Joseph Ceruti) ve torun Riccardo Fabio Ceruti (Enrico Ceruti).

Riccardo Fabio Ceruti 1806 yılında Cremona ’da doğdu ve 1883 ’te öldü. Kendisine ‘Enrico’ lakabı takılmıştı. Bu nedenle orijinal etiketlerinden birçoğu ‘RFC’ veya ‘EFC’ monogramını taşımaktadır. Enrico, keman ve kontrbas yapımcısı olmasının yanı sıra; Bir kontrbas sanatçısıydı. Duane Rosengard'ın mükemmel kitabı ‘Contrabassi Cremonesi’ de şöyle yazıyor: ‘Enrico aynı zamanda profesyonel bir kontrbasçıydı ve 1840’larda Cremona Filarmoni Topluluğu’nun bir üyesiydi. Topluluk içerisinde 1844-1847 yıllarında müzisyen olarak kayıtlara geçti ve 1858’de ise ‘contrabasso al cembalo’ veya ‘kontrbas grup şefi’ olarak yer aldı.’

Enstrümanımın tasarımı, babası Joseph tarafından yapılan bir modelden türetilmiş düz sırtlı bir modeldir. C kıvrımları her iki modelde de oldukça benzerdir ancak Enrico’nun kontrbaslarında üst ve alt geçişler daha küçük bir yapıya sahiptir. F delikleri babasının kontrbası ile benzer yapıdadır. Ancak daha açık ve yuvarlak olduklarından farklı bir el tarafından işlenmiş oldukları görülmektedir. F deliklerinin üst gözleri daha köşeli bir şeklinde işlenmiştir ve Nicolo Bergonzi’yi (Enrico'nun yaklaşık 70 yıl önce Cremona’daki selefi) anımsatmaktadır. Enrico'nun kontrbasında diyafram daha küçüktür ve F delikleri birbirine daha yakın yerleştirilmiştir. Üst kısım iki parça ladin ağacından yapılmıştır ve yanlara ek parçalar eklenmiştir. Diyafram merkezinde kullanılan ağacın damar yapısı oldukça sıktır ve tıpkı keman ağacına benzer şekilde yanlara doğru genişlemektedir.

Duane Rosengard, çalgının arka kapağının ve kirişlerinin İtalya’nın Lombardiya bölgesine özgü akçaağaçtan olduğunu belirtmiştir. Aynı özel ağaç Enrico’nun babası tarafından da kullanılmıştır. Ağaç üzerindeki hareler yapısal olarak söğüt ağacı ile benzerlik göstermektedir ve akustik özellikleri olağanüstüdür. Enrico’nun salyangoz tasarımı, babası Joseph’in tasarımından daha uzun hatlara ve ince bir görünüme sahiptir. Salyangozun bu ince yapısı akort kutusu içerisinde daha uzun bir tel alanı sağlamaktadır. Enstrümanın cilası koyu altın rengindedir.

Enstrüman ile birlikte; John & Arthur Beare’ den gelen ve enstrümanın Enrico Ceruti’nin orijinal eseri olduğunu onaylayan bir mektup bulunmaktadır. Enstrüman büyük bir ses derinliğine ve netliğe sahiptir. Bir yapımcı ve icracı olarak Enrico Ceruti, büyükbabası ve babasından sadece güzel bir kontrbasın nasıl yapılacağını değil, aynı zamanda ‘müzik yapmanın muhteşem bir ortağı’ nın nasıl yapılacağını da öğrenebilmiştir.